Getuigenis van Celine
Ik heb met Celine al veel gesprekken gehad, maar niet over wat muziek voor haar betekent. Na haar over Zielentroost verteld te hebben, kreeg ik deze getuigenis. Merci, Celine!đ Zielentroost getuigenis Ik was een kwaad klein meisje. Op sommige foto's uit mijn kindertijd â ik kon niet ouder zijn dan vijf, zes jaarâ zie ik mezelf niet lachen. Eerder verlegen, weggedoken, met een frons. Op school ging het niet goed. Ik werd gepest, mijn aandacht kon ik er vaak niet bijhouden, het dissociĂ«ren was vermoedelijk toen al een overlevingsmechanisme om met de problematiek thuis om te gaan. Wat professionals in die tijd niet deden, was naar de context te kijken. Het is niet normaal dat een kind niet lacht, dat het worstelt op school. Er speelde iets. Maar dat werd toen niet onderzocht. Het lag aan mij. Ik kon niet mee, ik moest gewoon wat harder werken en wat meer lachen. Als tiener hulde ik mezelf in zwart. Iedereen in mijn omgeving vond dat vreselijk, en hoe meer ...